Dubbele ontknoping # EWA bijeenkomst 25 november

“Hoe laat ben je weer thuis dan?”

“Uuuh… Pas tegen middernacht. Ik denk dat Henk en ik onderweg nog wat gaan eten en je weet zelf hoe lang het kan duren om van het circuit weg te komen.”
Dat laatste weet ik inderdaad. Een autorace bezoeken is één ding, er weer vandaan komen is wat anders. Voordat je weer bij je auto bent duurt even en dan moet je nog -in de file- van het terrein af zien te komen. Het is beter om wat langer op het circuit te blijven en later, als de grote meute weg is, naar huis gaan. Of, als de race daarentegen heel saai is, ga je lekker vroeg weg, voor de meute uit. Alles kan wat dat betreft. Maar goed, tegen middernacht dus.
Mooi, denk ik, dan kan ik de hele middag en avond doen en laten wat ik wil. Bijvoorbeeld weer een paar uur rope bunny spelen zonder dat manlief ervan afweet. Ik zou me rot schamen om hem te moeten vertellen dat ik me met plezier laat vastbinden aan allerlei attributen, en dat dan zelfs op een toneel zodat andere bondage liefhebbers er ook van kunnen genieten. Ik geloof niet dat hij me dat in dank af zou nemen. Dus wanneer ik de kans krijg om zonder problemen mijn kink uit te leven, grijp ik dat met beide handen aan. Mijn rigger, de persoon die mij vastbindt, is niemand minder dan de in België wereldberoemde Marco van Walen.

Zodra manlief en zijn vriend naar hun autorace liefhebberij vertrokken zijn, bel ik mijn rigger.
Hij moet een kinbaku demo geven, vanavond ergens in een club, verneem ik van hem. Deze Japanse kunstzinnige bondage techniek heeft mijn grote voorkeur. Ik bel eigenlijk precies op het juiste moment, zegt hij. Hij vertelt me dat hij zijn pols heeft gebroken en nèt met een bevriende rigger heeft gebeld die de show van hem over zal nemen. Nadat ik hem beterschap heb gewenst en vermoed dat mijn kans op een lekkere bondage voorlopig is verkeken, vraagt hij of ik samen met zijn vaste rope bunny de bevriende rigger wil helpen met de show vanavond. Opgetogen beken ik dat ik eigenlijk voor dat doel contact met hem opnam. Beiden zijn we dan ook blij dat dit gesprek plaatsvindt. Hij geeft me het adres van de club en de naam van de bevriende rigger. Als laatste krijg ik nog het tijdstip te horen waarop ik daar dien te verschijnen. Dat het optreden ’s avonds pas is, geeft me de hele middag de tijd om me op te tutten, wat te eten, de busroute uit te stippelen en passende kleding uit te zoeken.

Op de afgesproken tijd maak ik mijn opwachting bij de bewuste club. De bevriende rigger en Marco’s vaste rope bunny, Eveline, zijn er al. De rigger stelt zich voor als Master Bruce. Bruce is uiterlijk een absolute tegenpool van Marco. Hij is dik, heeft vet sliertig haar, loopt er ongeschoren bij en stinkt naar rook en zweet. Ik heb nu al spijt van mijn komst en dan is de show nog niet eens begonnen.
De nabijheid en fysieke aanrakingen die mij van dat vette stinkende ventje staan te wachten doen me bij voorbaat gruwen. Gelukkig hebben Eveline en ik eerst heel wat bij te praten, het is al weer even geleden dat we samen op het podium stonden en door Marco in een erotisch standje aan elkaar vastgebonden werden. Ik ben niet uitgesproken lesbisch, maar toen ik de laatste keer met mijn gezicht zó dicht bij Eveline’s kutje werd vastgebonden dat ik haar opwinding kon ruiken, liet me dat niet onberoerd.
Een half uurtje voor aanvang van de show trekken Eveline en ik ons terug in de make-shift kleedkamer achter het podium. We kleden ons bijna nagenoeg helemaal uit, alleen ons slipje houden we aan en knopen ons haar in een vlecht. Dan trekken we een lange nepzijden kamerjas met oosterse prints erop aan en zijn we klaar voor de show.
Een DJ kondigt de start van de show aan en zet een oosters pingelmuziekje op. Als geisha’s vermomd schuifelen Eveline en ik achter elkaar het podium op waar Bruce ons al op staat te wachten.
We staan letterlijk in de spotlights. Het publiek, dat tegenwoordig in de regel uit jongeren bestaat, kunnen we daardoor nauwelijks zien staan. Eveline en ik worden door Bruce ‘gedwongen’ om op onze knieën op het podium te gaan zitten. Het is maar spel natuurlijk. Marco hoeft mij tijdens de oefensessies daarentegen maar aan te kijken en ik doe wat hij zegt, deze Master Bruce heeft dat overwicht echt niet op mij. Op Eveline al net zo weinig merk ik. Gelukkig, voor mij dan, is zij als eerste aan de beurt om vastgebonden te worden. Bruce heeft twee dikke bamboestammen meegenomen. Hij pakt er eentje en knoopt een stuk touw aan een van de uiteinden van de stam. Het vrije uiteinde van het touw haalt hij door een metalen ring die boven onze hoofden hangt. Hiermee kan de rigger zijn rope bunny’s boven het podium ophijsen, een spectaculair gezicht dat erg populair bij het publiek  is. Even later hangt de bamboestam redelijk horizontaal boven het podium. Eveline moet opstaan en vooraan op het podium komen zitten. Bruce gaat achter haar zitten. Hij heeft meters en meters touw meegenomen en legt, nadat hij Eveline deels ontkleed heeft, bij haar een borstharnas aan. Als het touw allemaal op z’n plek zit krijgt ze een blinddoek voor en helpt hij haar op te staan.  Het borstharnas maakt hij aan de rugzijde van Eveline in het midden van de bamboestam vast. Vervolgens gebiedt hij haar om haar armen te spreiden en maakt met nog meer touw haar armen ook vast aan het bamboe. Als een geblinddoekte Maria aan het kruis staat ze voor het publiek.
Bruce trekt haar zogenaamde kimono, die als een vod rond haar middel hangt, van haar af waardoor haar slipje nog het enige kledingstuk is dat haar voor totale naaktheid behoedt. Met argusogen bekijk ik de manier waarop Bruce de touwen aan de bamboestok heeft vastgezet. Zijn knoopkwaliteiten halen het niet bij die van Marco.
Bruce wenkt mij. Met tegenzin sta ik op en maak een paar passen in de richting van het publiek. Bruce laat mij, net als Evelien voor hem op de grond knielen, gaat achter mij zitten en ook ik krijg een borstharnas aangemeten. Marco zou een variatie hebben gekozen, want het publiek twee keer hetzelfde laten zien wekt saaiheid in de hand natuurlijk. Nu ik zo dichter bij de rand van het podium zit, kan ik het publiek in de zaal iets beter zien. De meesten staan met elkaar te kletsen of te lachen. De aandacht voor de show begint al te minderen. Als de zure zweetlucht achter mij de touwen op z’n plek heeft gezet pakt hij de tweede bamboe balk en herhaalt het kunstje wat hij als eerste opvoerde. Dan ziet hij gelukkig nog net op tijd in dat we niet met z’n tweeën met ons gezicht richting het publiek kunnen staan. Dus laat hij Eveline eerst een kwartslag draaien voordat hij mij in dezelfde houding achter haar zet, met mijn rug naar haar toe. Ook ik krijg de onvermijdelijke blinddoek om.
Ik merk dat het touw dat de twee uiteinden van ‘mijn’ bamboestam verbindt niet aan de ring geborgd is. Als ik mijn ene arm een beetje optil, kan ik de andere een beetje laten zakken namelijk. Mijn spieren zijn dus constant in de weer om de balk in balans te houden. Achter mij, zo vernam ik later, gaat Bruce bezig om Evelines enkels aan elkaar vast te binden. Als dat naar zijn zin zit wil hij haar voeten van de grond trekken en het touw waarmee haar enkels vastzitten door de ring halen en daaraan vastknopen waardoor Eveline zou zweven. Hij rukt echter te plotseling, zonder Eveline te waarschuwen, waardoor de arme meid haar evenwicht verliest en omvalt. Mij neemt ze mee in haar val en samen belanden we hardhandig op de vinylvloer van het podium. Beide bamboebalken staan verticaal, met één uiteinde, op de grond. De touwen rond onze armen schuiven, door de zwaartekracht aangetrokken naar beneden en ook het borstharnas doet gezellig mee. Heel even lijkt de als een plumpudding in elkaar gezakte constructie zo te blijven staan, maar dan besluit een van de bamboebalken niet langer in balans te willen blijven staan en slaat om. Een gil, van Eveline, doorklieft de zaal waar het publiek inmiddels in een daverend lachen is uitgebarsten. In de seconde na de gil krijg ik haar volle gewicht bovenop mij waardoor ik even alle lucht uit mijn longen verlies. Hoestend en kermend van de pijn kom ik weer op adem. Bruce gaat als een malle bezig om ons los te maken, maar heeft geen mes of schaar bij zich om dat snel te kunnen doen. Pas vele minuten later heeft hij ons dan eindelijk ont-knoopt en ont-blinddoekt. Teleurgesteld en beduusd zitten Eveline en ik even zijdelings tegen elkaar op het podium onze wonden te likken als er een man uit het publiek naar voren stapt en tegen mij zegt; “Rij je straks met Henk en mij mee, Karin? Dan kunnen we onderweg even praten.”
Er gaat een ijselijke rilling over mijn rug als ik mijn man herken. Dit wordt een avond met een dubbele ontknoping, vrees ik.
“Graag lieverd,” weet ik met het schaamrood op mijn wangen uit te brengen voordat het podiumlicht uit gaat en discolicht en dito geluid de zaal weer vullen.

Andere inzendingen vind je hier:

http://ewanederland.nl/2017/10/25-nov-2017-thema/ 

© Thislexy, 2017.

Botswaanse liefde - Thewa # 27

Botswaanse liefde

Het was ruimschoots tijd om uit te checken. Ik liep dus naar de receptie, overhandigde mijn sleutel en liep weer naar de jeep buiten *. Mike zat al achter het stuur en keek mij vol ongeduld aan. Het was duidelijk dat hij weer op weg wilde.

Bijna een week lang zijn we nu al samen op reis. Ik noem hem Mike, want het lukt mij maar niet om zijn werkelijke naam goed uit te spreken. De lokale taal, het Tswana, beheers ik daar nu nog onvoldoende voor. We redden ons perfect met Engels gelukkig. Uiterlijk morgen moet hij mij afzetten bij de nederzetting waar ik de komende drie maanden veldonderzoek in het kader van mijn antropologie studie ga doen. Vannacht was voorlopig de laatste nacht die ik in enige mate van luxe heb doorgebracht. De komende drie maanden zal een eenvoudig hutje mijn verblijf zijn. Toiletteren moet ik in het open veld doen, stromend water is er alleen in de rivier en elektriciteit voor mijn laptop moet ik met een draagbaar zonnepaneel op zien te wekken. Komende nacht slapen Mike en ik, voor het eerst deze reis, in dezelfde ruimte.
Een tentje dat eigenlijk niet veel meer is dan een muskietennet met een nylon afdakje.
Eerst moeten we nog een kleine honderd kilometer afleggen. Dat is in ons kille kikkerlandje een reis van een uur misschien, vooropgesteld dat er geen files zijn. Hier, in de binnenlanden van Botswana, een reis van meerdere uren op z’n minst. Als je pech hebt, letterlijk of figuurlijk, kan het zelfs dagen duren.

De zon was nog niet eens zo lang boven de kim, maar het begon al aardig warm te worden toen we de lodges waar we overnacht hadden achter ons lieten. De temperatuur zou nog verder oplopen, daar hoefde ik mij geen zorgen over te maken. Vast ook niet of ik morgen wel in het dorp aan zou komen, de weg zag er voor Botswaanse begrippen goed uit. Eerder maakte ik mij druk over de komende nacht. Hoe zou het zijn om Mikes lichaam tegen mijn lijf aan te voelen. Het tentje biedt nèt plaats aan twee personen, had hij van de week al gezegd. Met een schouderophalen had ik het toen afgedaan als geen probleem. Nu de dag in kwestie echter aangebroken was, zat ik er wel opmerkelijk vaak aan te denken. Zijn lange, donkere, gespierde lichaam, zijn mooie gezicht en prachtige gebit met dat kleine spleetje tussen zijn voortanden maakten hem voor mij erg interessant.
Rond het middaguur parkeerde Mike de jeep onder een grote apenbroodboom. In de schaduw van de boom nuttigden we de inhoud van onze lunchpakketten die we van het resort mee hadden gekregen. Heel idyllisch kwam op dat moment in de verte een kudde Afrikaanse olifanten voorbij,
de eerste diersoort van de big five die ik hoopte te zien tijdens mijn maandenlange verblijf. Na de lunch, maar niet voordat we onze drinkflessen met vers water hadden bijgevuld, vertrokken we voor het tweede deel van onze reis.

Tegen half vijf in de namiddag besloot Mike een geschikte plek voor ons kampement te zoeken. Bovenop een lage heuvel, waarop niet veel meer dan een bijna kale boom groeide, stopte hij en begon spullen uit te laden. Samen zetten we het tentje op dat we vastzetten aan de boom en de imperiaal bovenop de jeep. We rolden de slaapmatjes uit en maakten er met eenvoudige middelen toch twee zo comfortabel mogelijke slaapplekken van. Vanaf de heuvel hadden we een prachtig uitzicht over het omliggende gebied. We aten een eenvoudige, smaakvolle maaltijd van kip met rijst en Morogo, een lokale groente. Nadat we alles weer een beetje opgeruimd hadden ging ik op een rotsblok zitten om in stilte van de ondergaande zon te genieten. Mike kwam op een gepaste afstand bij mij vandaan zitten en zei niks. Toen de zon onder was gegaan werd het snel frisser. Ik huiverde even, wat door Mike opgemerkt werd.
“Heb je het koud, Suzanne?”
“Nee, koud nog niet, al koelt het nu wel weer snel af hè?”
“Wen er maar aan,” lachte hij, “het verschil tussen de dag en de nacht temperatuur kan wel twintig graden zijn.”
Ik huiverde opnieuw. Mike lachte nog een keer.
“Waarom kom je me niet warm maken, in plaats van dat je me uitlacht,” vroeg ik brutaal.
“Oh, als je dat goedvindt… dan kom ik wel achter je zitten.”
Mike stond op, kwam naast het rotsblok staan en bood zijn hand aan. Met zijn hulp klom ik ervan af. Vervolgens ging Mike met zijn rug tegen het rotsblok zitten en deed zijn benen uit elkaar.
“Nou, kom maar zitten dan,” zei hij, terwijl hij zijn charmante glimlach weer liet zien.
Ik ging voor hem op de grond zitten, met mijn rug naar hem toe en leunde met mijn rug tegen zijn lekker warme bovenlijf.
“Beter zo?” vroeg hij.
“Ja zeker. Je bent net een kacheltje,” lachte ik.
Mikes onderarmen rustten op zijn knieën. Ik kon nog wel wat meer warmte gebruiken, dus pakte ik hem bij zijn handen en vouwde zijn armen om mij heen.
“Zo,” zei ik, “nòg beter.”
In stilte zaten we zo even terwijl het om ons heen snel donkerder werd. Af en toe voelde ik iets kortstondig tegen mijn billen drukken. Eerst schonk ik er geen aandacht aan, maar op een gegeven moment kon ik de klok er bijna op gelijkzetten. Ieder paar seconden… Toen realiseerde ik het me.
“Mike?”
“Ja Suzanne…”
“Kan het zijn dat deze omarming meer met jou doet dan ik kon vermoeden?”
Met een ruk stond hij op, waardoor ik even in onbalans was en haast naar voren viel.
“Sorry, Suzanne. Echt, het spijt me. Ik … Ik… het ging vanzelf. Vertel mijn baas er niets over alsjeblieft.”
“Je baas?” vroeg ik, nadat ik weer rechtop was gaan zitten, “Wat heeft die hier mee te maken?”
“Als hij hoort dat ik fysiek contact met je heb gehad schopt hij me op straat. Dat jij net tegen mij aan zat… dat vindt hij not done.”
Ik keek hem vragend aan. Toen, zelfs bij de nog altijd toenemende duisternis, zag ik onwillekeurig het silhouet van zijn groeiende stijve geslacht in de stof van zijn broek.
“Ben je mal. Jouw baas zie of spreek ik waarschijnlijk toch nooit. Wees daar maar niet bang voor.”
Mijn antwoord leek hem weer een beetje gerust te stellen.
“Zou je wel fysiek contact met mij willen hebben dan?” vroeg ik, toen ik opstond.
“Oh zeker wel, Suzanne. Je bent een mooie vrouw… echt waar.”
Aan zijn gezicht te zien meende hij wat hij zei. Mijn hart maakte een sprongetje van geluk.
Als je A zegt, moet je ook B zeggen, dacht ik bij mijzelf. Ik had hem tenslotte niet voor niets gevraagd om mij een beetje op te warmen. Ik nam een paar stappen en kwam pal voor hem staan.
“Laten we dan maar eens heel fysiek worden,” zei ik zo stoer mogelijk.
Een hand legde ik in zijn nek om zijn hoofd iets naar beneden te kunnen trekken zodat onze lippen elkaar konden raken. Slechts een paar tellen duurde het voor zijn tong de mijne vond en er pirouetjes om begon te draaien. Mijn andere hand rustte eerst op zijn bovenarm, maar gleed al snel langs zijn lichaam naar beneden, op zoek naar zijn pulserende pik. Een korte kreun onderbrak onze zoen toen ik zijn pik door de stof van zijn broek heen beetpakte. Ik liet hem los en keek hem aan.
“Zullen we een iets comfortabelere houding aannemen, voor we verder gaan?” stelde ik voor.
Er was verrassend weinig tijd voor nodig om ons in het tentje te wurmen. Ook duurde het niet lang voor we allebei naakt waren. Van de tanende buitentemperatuur had ik spontaan geen last meer.
Bij het licht van de miljoenen sterren in de Melkweg en een nagenoeg volle maan zag ik zijn pik in volle glorie overeind staan. Ik kroop naar het voeteneind van de simpele matrasjes waar we op lagen en nam zijn pik in mijn handen. Voorzichtig liet ik de voorhuid over de eikel op en neer gaan.
Mike kreunde van genot. Een heerlijk geluid. Met een klodder spuug maakte ik zijn eikel lekker glibberig en ging door met hem af te trekken. Af en toe richtte hij zijn hoofd een beetje op, maar als ik dan mijn handen bewoog liet hij het met een zucht weer op het matrasje zakken.
Na hem een poosje afgetrokken te hebben besloot ik hem te pijpen. Toen mijn mond om zijn eikel sloot hoorde ik hem grommen van genot. Met lange trage halen liet ik zijn pik zo diep als ik het aankon in mijn mond verdwijnen. Op het moment dat ik mijn hoofd omhoog bewoog zoog ik krachtig en trok de huid van zijn pik naar beneden.
De Engelse termen waar de naam van een hogere macht in voorkwam waren niet van de lucht toen ik hem eenmaal ‘op tempo’ aan het pijpen was. Toen hij zijn climax aan voelde komen kwam hij overeind zitten maakte mij duidelijk dat ik moest stoppen.
“Kom hier,” zei hij, “ik wil je likken.”
Dat liet ik mij geen twee keer zeggen. Onmiddellijk kroop ik naar het hoofdeind. Mijn knieën zette ik aan weerszijde van zijn hoofd neer en leunde met mijn romp naar voren op mijn armen. Alle spieren in mijn onderlijf resoneerden kort toen zijn tong mijn schaamlippen raakten. Een serieuze kreun kon ik niet onderdrukken toen mijn klit aan de beurt was. In no time sopte mijn kut zoals dat in lange tijd niet was gebeurd. De lange halen van zijn tong maakten mij wild en vol verlangen om zijn pik diep in mij te voelen. Om er nog een schepje bovenop te doen vonden zijn vingers mijn tepels. Toen leek het wel of er kortsluiting tussen mijn borsten en vagina ontstond. Een soort krampjes schoten door mijn lijf en verhoogden het verlangen in mijn onderbuik met een factor twee, op z’n minst.
Nu was het mijn beurt om stop te zeggen. Ik wilde graag klaarkomen, maar nòg liever met zijn pik in mij. Achterwaarts kroop ik over hem heen tot mijn billen tegen zijn pik aanstoten. Terwijl ik hem aankeek pakte ik met één hand zijn stijve en bracht zijn eikel tussen mijn schaamlippen, toen liet ik me over zijn pik heen zakken. Het was bijna magisch hoe zijn pik en mijn kut tot een twee-eenheid versmolten. Rustig bewoog ik mijn onderlijf omhoog tot het puntje van zijn pik bijna uit mijn kut floepte. Met een zucht liet ik mijn bekken weer zakken. Dit herhaalde ik, terwijl ik langzaam het tempo opvoerde. Opnieuw werden de goden aangeroepen en geprezen, zelf deed ik daar net zo hard aan mee. Koud hadden we het allebei zeker niet meer. Het zweet liep over mijn rug en kriebelde in mijn bilnaad. Mikes lichaam glom in het licht van de sterren en de maan.
Opnieuw vonden zijn handen mijn tepels. Hij kneep er hard in en weer vlogen er stroomstoten door mijn lichaam. Deze waren beduidend heftiger dan eerst en deden mijn kut samenkrimpen.
Een orgasme borrelde bij mij van binnen en zocht naarstig naar een uitweg. Ik wilde hem nog uren zo berijden maar de wens om klaar te komen overwon het.
“Ik... ik... ik ga... kóóóómen!” gilde ik het uit.
Het orgasme raasde door mijn lijf, het liet mij schokkend en kreunend ineen zakken tot mijn romp op Mikes borst rustte. Hijgend probeerde ik de eerstvolgende minuten weer op adem te komen. Eenmaal weer op adem ging ik rechtop zitten en keek Mike aan. Verbaasd merkte ik dat hij nog steeds een erectie had. Zoiets had ik bij eerdere partners nog niet meegemaakt.
“Wordt ‘ie niet slap?” vroeg ik, meteen inziend hoe stom die vraag eigenlijk was.
Mike schudde lachend zijn hoofd.
“Eerst klaarkomen, dan wordt ‘ie wel weer kleiner.”
“Dan gaan we daar eerst maar eens aan werken,” bood ik lachend aan.
“Sla je benen maar om mij heen,” stelde Mike voor, “en je armen om mijn nek.”
Ondanks jarenlange yogabeoefening ging het niet erg soepeltjes, maar uiteindelijk kreeg ik mijn armen en benen toch in de gewenste houding. Met zijn stijve nog steeds in mijn kut ging hij eerst rechtop zitten, sloeg zijn armen om mij heen en ging vervolgens op zijn knieën zitten. Als een apenjong hing ik aan zijn romp. Voorzichtig legde hij mij op mijn rug op de matrasjes. Met een tikje van zijn hand op mijn arm maakte hij duidelijk dat ik mijn armen kon laten zakken. Toen ik ongevraagd ook mijn benen wilde laten zakken zei hij: “Laat die maar lekker om me heen zitten. Geef zo het tempo maar aan.”
Met zijn handen pakte hij mijn beide polsen en bracht mijn handen naast mijn hoofd. Een gevoel van aan hem overgeleverd zijn maakte zich van mij meester. Een heerlijk gevoel. De wereld smolt samen tot ons tweeën in dat krappe muskietententje bovenop die heuvel in Botswana. Tot zijn harde pik in mijn gewillige kut.
“Toe maar,” zei hij, en duwde zijn pik dieper mijn vagina in, “geef het ritme maar aan.”
Toen hij zijn stijve weer terugtrok en zijn eikel bijna tussen mijn schaamlippen belandde, drukte ik met mijn hielen tegen zijn billen. Mike drukte zijn pik onmiddellijk weer dieper naar binnen.
Langzaam voerde ik het tempo op tot ik door mijn opwinding -en groeiende spierpijn in mijn benen- het tempo niet meer kon volgen. Gelukkig nam Mike het ritme ononderbroken over en neukte me in een straf tempo. Opnieuw riep ik alle goden uit de hemel aan tot ik zijn pik nòg harder voelde worden en zijn ademhaling schokte. Samen kreunden en steunden we de hele wereld bij elkaar toen onze orgasmes samenspanden tot één grote explosie van genot en lust.
Nu was het de beurt aan Mike om bovenop mij te komen liggen. Onze lijven plakten aan elkaar van het zweet dat nu rijkelijk bezit had genomen van iedere porie in onze huid. Het kostte ons ettelijke minuten om weer op adem te komen. In die paar minuten was Mikes pik al een beetje geslonken, hij had dus gelijk gehad met zijn uitspraak, bedacht ik mij. Mike richtte zich op zijn armen en keek mij aan.
“Dat was een heel bijzondere ervaring, vrijen met jou,” zei hij.
Ik glimlachte naar hem.
“Ik had het zelf niet beter uit kunnen drukken,” antwoordde ik.
Ik sloeg mijn armen om zijn nek en trok hem naar me toe om hem te bedanken met een hele lange innige zoen. Zijn lichaam drukte ondertussen wel een beetje zwaar op het mijne, dus nadat we waren uitgezoend vroeg ik of hij naast me kwam liggen. Voorzichtig trok hij zijn pik uit mijn kut, ik voelde hoe zijn zaad via het perineum naar mijn kontgaatje liep. Ook dat gevoel wond mij weer op.
Rillingen gingen door mijn lijf, het moest niet gekker worden. Ik kon het niet laten en raakte met mijn wijsvinger zijn sperma aan en smeerde een beetje op mijn kittelaar die ik vervolgens zachtjes met het gladde goedje masseerde.
“Is de lust nog niet geblust?” hoorde ik Mike vragen.
Met mijn ogen dicht schudde ik nee. Zijn hand raakte mijn wijsvinger aan. Op een speelse manier nam hij het masseren van mij over.
“Speel maar met je tepels,” fluisterde hij.
Terwijl mijn handen mijn borsten streelden en ik af en toe met mijn tepels speelde gingen Mikes vingers over mijn venusheuvel en schaamlippen. Af en toe gaf hij een tikje tegen mijn clit waardoor ik elke keer naar adem hapte. Het gevoel was zo geil dat ik alle benul van plaats en tijd verloor.
Dat Mike naast mij was gaan zitten had ik dan ook niet door. Het gaf hem wel de mogelijkheid om zijn vingers recht en diep in mijn natte vagina te stoppen. Ook dat gevoel liet mij kronkelen van genot. Steeds meer vingers bracht hij naar binnen. Mijn toch al gevoelige kut werd opgerekt en daar nog gevoeliger door leek het wel. Met een vinger, ik denk zijn duim, bespeelde hij mijn clitoris terwijl hij zijn hand in en uit bewoog. Mede door de stimulatie van mijn tepels kondigde zich al ras een volgende orgasme aan. Weer raasde het met een ongelofelijke kracht door mijn lijf en het leek een eeuwigheid aan te houden. Nadat Mike zijn vingers uit mijn kut had gehaald kon ik hem pas weer aankijken.
“Genoeg,” zuchtte ik, voldaan en bekaf.
Mike lachte zijn tanden bloot en drukte een zoen op mijn natte voorhoofd.
“We gaan slapen,” zei hij, “morgenochtend staat de zon weer vroeg aan de hemel.”
Kreunend kwam ik overeind. Sommige spieren in mijn lijf hadden in tijden niet zoveel werk hoeven verrichten. Om de beurt trokken we onze kleren weer aan om ons tegen de naderende nachtelijke koude te beschermen. Toen verlieten we de relatieve veiligheid van het tentje. Ik moest echt hoognodig mijn blaas legen en Mike legde een kampvuur aan om eventuele roofdieren op een afstand te houden. We zeiden even niets tegen elkaar, maar elke keer als ik Mike aankeek zag ik een grote verliefde grijns op zijn gezicht. Op zo’n moment huppelde mijn hart door mijn borstkast.
Met weemoed dacht ik soms al aan het moment, morgen, waarop hij mij in het dorpje achter zou moeten laten.
Een klein halfuurtje later kropen we het tentje in om te gaan slapen. Na elkaar uitgebreid welterusten te hebben gewenst kon ik echter de slaap niet vatten. De gebeurtenissen van de afgelopen uren gingen nogmaals door mijn hoofd en maakten mijn kut opnieuw aan het borrelen.
In gedachten sprak ik mijzelf vermanend toe dat ik moest gaan slapen. Pas uren later voor mijn gevoel vielen mijn ogen eindelijk dicht en beleefde ik in mijn dromen de wildste avonturen met mijn Mike.

Wordt vervolgd!

De andere Thewa #27 verhalen kun je HIER lezen.

* Uit: De Celestijnse belofte – James Redfield

© Thislexy, 2017.

Op z'n Neanderthaals - Bijeenkomst 30 september, thema Crime Passionnel

Mijn liefje en ik kijken mee over de schouder van Neanderthaler hoofdman Arnag terwijl hij zijn eigen nederzetting bespiedt. Hij gromt en snuift. De wind staat gunstig, dus als het een beetje meezit kan hij zijn mogelijke opponent al ruiken voor die het eenvoudige huttendorp betreedt.
Kinderen spelen in hun nakie op het pleintje dat is ontstaan binnen de cirkelvormig opgestelde hutjes. De vrouwen zijn vóór de hutten aan het werk. Er wordt eten gekookt, huiden worden bewerkt en de laatste nieuwtjes uitgewisseld. Mijn meisje en ik verstaan helaas niets van de keelklanken die zij voortbrengen. Ons Neanderthaals is nog niet op niveau, zeg maar.
Ik trek haar nog wat steviger tegen mij aan en plant een zoen op haar voorhoofd op het moment dat ze mij even kort aankijkt. Daarna gaat onze aandacht weer uit naar wat Arnag van plan is. Even lijkt er niets aan de hand te zijn, maar dan… Plotseling wordt hij duidelijk onrustig. Hij gaat verzitten en gromt haast onophoudelijk, de spanning is van zijn grove gezicht af te lezen. Met lange inademingen neemt hij de geur van zijn vijand waar. Voor ons duurt het nog even voor we de man in de smiezen krijgen. Arnags reukvermogen overtreft alles wat dat betreft. We zien hoe de vreemdeling doelbewust op het hutje afloopt waar Arnags vrouw, Reda, aan het werk is. Ook zij heeft hem al lang geroken of gehoord en kijkt hem verwachtingsvol aan. De andere vrouwen raken in rep en roer, maar de vrouw van de hoofdman is er niet van onder de indruk. Ze gaat de vreemdeling voor, haar hutje in. De man kijkt nog een keer om zich heen en stapt achter haar naar binnen. Arnag wordt boos, dat leidt geen twijfel. Zijn blik spreekt doekdelen. Snel controleert hij zijn wapens; zijn mes van rendierhoorn, zijn vuistbijl van steen en de houten speer met verharde punt.
In het hutje zijn Reda en de vreemdeling innig in elkaar verstrengeld. Beiden hebben hun pels, die als eenvoudig kledingstuk dient, op de grond laten vallen. Op de huiden geknield kijken ze elkaar aan. Zijn lid groeit en ook bij Reda neemt de opwinding toe. Instinctief weet ze dat het goed is als hij haar zwanger zou maken. De beide keren dat Arnag haar bezwangerde leverde dat veel te vroeg geboren kindjes op. Reda maakt zich los uit hun omhelzing en gaat ruggelings op de huiden liggen. Zij spreidt haar benen ten teken dat zij klaar is om zijn gezwollen geslacht te ontvangen. De man bedenkt zich geen moment. Opmerkelijk teder gaat hij bovenop haar liggen en brengt zijn stijve lid bij haar naar binnen. Reda slaat haar korte benen om hem heen en duwt met haar hielen tegen zijn billen, daarmee spoort ze hem aan om haar diep te nemen.
Arnag is ondertussen, als een sabeltandtijger die op jacht is, in de richting van zijn hut geslopen.
Elke paar stappen houdt hij halt en kijkt waar hij zijn voeten het beste neer kan zetten om de volgende passen te maken. Bovenop een droog takje gaan staan zou zijn komst zomaar eens kunnen verraden tenslotte. Als hij vlakbij de hut is kan hij de twee bezig horen. Zijn scherpe gehoor neemt het ritmische soppende geluid van de vreemdeling’s pik in haar schede zelfs waar. De geur van hun seks hangt voor hem als een dikke mist rond de hut. Hij rilt even van de adrenaline die nu in grote hoeveelheden door zijn bloed raast.
Mijn liefje pakt met twee klamme handen mijn bovenarm beet.
“Oh, nou komt het,” fluistert ze.
Inderdaad!
Arnag neemt zijn mes in zijn ene hand, zijn vuistbijl in de andere. Met een schreeuw luider dan de donder stort hij zich op het neukende stelletje. Een klap met de vuistbijl splijt de schedel van de man open als een kokosnoot, terwijl het mes zijn halsslagader doorklieft. Gorgelend in zijn eigen bloed zakt de man stervend in elkaar. Met zijn voet rolt Arnag hem op zijn zij, dan op de vloer. Reda’s ogen worden groot als ze de hand die net haar zaaddonor van het leven heeft beroofd boven haar hoofd opgeheven ziet worden. Amper een paar tellen later ligt ook zij levenloos op de lemen vloer van het hutje.

Een crime passionnel in de oertijd, kortom iets van alle tijden. Met een zucht bedien ik de afstandsbediening van de breedbeeld-tv op het moment dat de zoveelste reclame begint. Het wordt meteen een stuk donkerder in de slaapkamer. Bij het romantische kaarslicht dat de kamer nog enigszins verlicht kijk ik mijn liefje aan. Haar gouden haren vallen engelachtig om haar prachtige gezicht.
“Ik denk dat ik nog maar eens een keertje overspel met jou pleeg,” plaag ik.
“Dat lijkt mij een heerlijk idee,” antwoordt zij verliefd, “mijn Arnagje komt tenslotte morgen pas weer thuis.”
Op dat moment zwaait de slaapkamerdeur open, twee gedaanten stappen de kamer binnen. Verbijsterd herken ik in een van de twee mijn echtgenote. Onthutst kijk ik mijn meisje naast mij aan. Haar half open mond in haar lijkbleke gezicht blijft klankloos.
“Jouw Arnagje?” vraag ik voorzichtig, doelend op de andere persoon. Zij knikt alleen maar.
Als ik weer terugdraai in de richting van de deuropening kijk ik in de loop van een revolver die vrouwlief in haar hand houdt. Arnagje heeft er ook een in z’n hand.
“Nee, Robert! Nee!” schreeuwt mijn liefje in paniek.
Twee luide knallen en een ijselijke schreeuw zijn de laatste geluiden die mijn oren registreren.
Voor ik voorgoed mijn ogen sluit zie ik nog net hoe haar Arnagje mijn vrouw in zijn armen sluit en hun misdaad met een zoen bezegelt.

© Thislexy, 2017.

Voor meer verhalen over dit thema, klik <hier>.

Buitenwereldse paringsdriften - Thewa #22.

Haar scharlakenrode kuif stond fier overeind, ten teken van haar voortplantingsdrift. Tevens een signaal naar andere vrouwtjes om een eind uit haar buurt te blijven. De rivaliteit tussen ‘de dames’ tijdens het paringsseizoen was hoog. Zo hoog, dat ook niet-geslachtsrijpe vrouwtjes werden aangevallen, door de rijpere, als ze te dichtbij kwamen. De geelgroene schubben van haar ranke lichaam glommen in het schijnsel van de verre blauwe zon waar haar planeet in een decennialange, elliptische baan omheen cirkelde. Met haar vier ogen speurde ze de schemerige omgeving af op zoek naar een plek om het dichte bladerdek in te kunnen duiken om daarna, op de vaste grond kilometers onder haar, het paringsritueel voort te kunnen zetten. Het mannetje dat zij voor de gelegenheid gevangen had, hield zich schuil in de huidplooi onder haar kin. Het eeuwige surplus aan vrouwtjes op deze broeierige planeet had ontelbare generaties geleden al voor de vorming van de opbergzak gezorgd. Ze kon het mannetje tenslotte niet de hele tijd in één van haar zes klauwen houden. Dat was veel te gevaarlijk. Al haar klauwen had ze namelijk nodig om zich vast te kunnen grijpen aan de dunne twijgjes van het gebladerte. Als zij zich niet goed vasthield, kon een onverwachts forse windvlaag haar zomaar de atmosfeer in blazen. Gegeven de lage zwaartekracht duurde het soms dagen voor ze weer ver genoeg naar beneden was gedwarreld om zich aan een takje vast te kunnen grijpen. Alleen aan het einde van de maandenlange jacht op een mannetje had ze heel even één klauw vrijgemaakt om hem te vangen en snel in de veilige beschutting van haar eigen lichaam op te bergen.

Ze vond een geschikte opening in het bladerdek en kroop erdoor, het nòg duistere deel van haar leefwereld in. Nu was het zaak om langs een van de kilometerslange luchtwortels het grondniveau op te zoeken. Klauw voor klauw werkte zij zich naar beneden. Een reis die vele tientallen aardse uren in beslag zou nemen. Gaandeweg haar afdaling werd haar cloaca-achtige geslachtsopening ontvankelijker voor het mannetje, dat op zijn beurt door zijn krappe leefruimte steeds stijver en strammer werd tot hij uiteindelijke een haast catatonische staat bereikte. Schrille schreeuwklanken, die vanuit de diepte tussen de kale boomstammen weerklonken, kondigden de geslaagde paringen van haar soortgenoten aan en stimuleerden haar om sneller af te dalen.

Aangekomen in de bijna permanente duisternis op grondniveau ging ze op zoek naar een wortelkluwen waarin zij zich èn goed vast kon houden èn voldoende steun vond om twee klauwen vrij te hebben. Fladderende leefvormen, hunkerend naar voedingsstoffen, zagen hun kans schoon en vielen het vrouwtje onophoudelijk aan. Maar haar wil om een nieuwe generatie voort te brengen bleek onverzettelijk. Na enige tijd vond ze een holle wortelkluwen en nestelde zich er zo in dat ze niet weg kon zweven, of waaien, en toch twee klauwen over had om het mannetje voorzichtig uit de huidplooi te halen. Het stijve gedrochtje, waar behalve een paars kopje niets oogstrelends aan te ontdekken was, moest nu in gereedheid worden gebracht voor het hoogtepunt van het paringsritueel. Daartoe moest het arme ding eerst tot bloedens toe door het vrouwtje met haar ruwe behaarde tong afgelikt worden. De ondragelijke pijn die dat veroorzaakte…

Met een schok ontwaak ik uit mijn halve nachtmerrie en kijk poezebeest recht in de ogen. Zij kijkt mij terug met een blik van: nu je toch wakker bent… ik zou wel wat brokjes lusten.
Geërgerd, maar ook opgelucht dat mijn enge droom voorbij is, sta ik op. Voortaan voor het slapen gaan toch maar geen uren achter elkaar Discovery Channel kijken, beloof ik mijzelf.

© Thislexy, 2017.

Mijn inzending voor de schrijfwedstrijd 'de Buren'.

Het Spel Gespeeld

“Jij mag straks op deze stoel gaan zitten,” zegt Marcel opgewekt, “maar eerst spelen we een ander spel.”
Marjon glimlacht, terwijl haar maag een beetje samenkrimpt. Dat komt door het woordje ‘mag’. Marcel zegt wel ‘mag’ maar bedoelt heel duidelijk ‘moet’. Die wetenschap verhoogt de spanning in haar lijf. Marcel pakt haar bij de hand en leidt haar naar het midden van de woonkamer.
Slechts gehuld in een zwarte latex tanga -met dito bh- gaat Marjon onder een spreidstang staan die aan het plafond hangt. Om haar polsen en enkels draagt zij zwarte lederen boeien. Haar zwarte high-heels completeren haar sexy outfit.
Marcel haakt de ringen van beide polsboeien aan musketonhaken aan de uiteinden van de spreidstang. Met haar armen gespreid boven haar hoofd staat Marjon nu weerloos voor hem.
Die weerloosheid windt haar op. Marcel weet dat en ziet dat aan haar bh-cups die door twee stijve tepels naar voren worden gedrukt. Een zucht van berusting ontsnapt aan haar lippen, direct gevolgd door een snelle ademteug als Marcel onverwachts met zijn vlakke hand een klap op haar bil geeft. Dan grijpt hij haar gouden haren en trekt haar hoofd met een ruk naar achteren.
“Van wie ben jij vandaag, sletje?”
“Van u, Mijnheer,” klinkt het hees uit Marjons mond, “helemaal van u.”
En weer klinkt er zo’n snelle ademteug, als Marcel een klap geeft op Marjons andere bil.
“Zo, nou sta je weer in balans,” hoort zij hem lachend zeggen. Zij lacht met hem mee wetend dat dit de opmaak is voor veel heftiger werk.

Het geluid van korte pieptoontjes vult kort de kamer, als Marcel een kookwekker instelt.
“Vorige keer vijfendertig minuten, dus nu veertig,” geeft hij te kennen.
De komende veertig minuten zal hij Marjons billen verwennen met slagen van een hele serie verschillende zwepen. Net zoals Christian Grey dat bij Anastasia Steele in de film deed. Zodra de kookwekker loopt is de cadans van zweepslagen die op Marjons huid neerkomen het voornaamste geluid dat in de huiskamer hoorbaar is. Regelmatig onderbreekt Marcel de slagen om de huid van Marjon te strelen, haar te prijzen of een adempauze te gunnen. Ook is dat vaak het moment waarop de gebruikte zweep wordt omgeruild voor een met een straffere impact. Haar ademhaling wordt gaandeweg regelmatiger, slechts kort verstoord als Marcel onverwachts een hardere slag uitdeelt.
Haar gedachten verdwijnen uit haar hoofd, tot alleen de bevrijdende pijn en het ritme van de slagen overblijven.

De tijd lijkt te zijn voorbij gevlogen als hinderlijk piepjes van de kookwekker aangeven dat veertig minuten voorbij zijn. Beiden zijn trots op Marjons groeiende incasseringsvermogen. Nadat zij is losgemaakt wordt dat met een lange, innige zoen en nog meer prijzende woorden gevierd. Hierna is het tijd voor Marcels tweede snode plan van die dag.
"Kom nu maar eens even op de stoel zitten,” gebiedt hij haar vriendelijk doch resoluut, “met je borsten naar de rugleuning. Dan mag je even bijkomen van de zwepensessie.”
Marjon wil dat maar al te graag want haar benen trillen nu de adrenaline haar lichaam begint te verlaten. Met een paar touwen zet Marcel zijn geliefde vast aan de stoel. Nog geen tien minuten later kan zij werkelijk geen kant meer op en geeft Marjon zich over aan de verplichte periode van rust.
“Mooi zo. Kom jij maar even bij, dan knap ik even uiltje op de bank. Tot over een half uurtje, lieve schat.”

Terwijl Marcel uitrust en Marjon haast onbeweeglijk aan de stoel vastgebonden zit, besluiten haar ouders het stel onverwachts te bezoeken. Gelukkig hebben ze een sleutel van de voordeur, dus aanbellen hoeft niet…

© Thislexy, 2017.

EWA bijeenkomst januari 2017 --- Overlopen

In het kader van de EWA bijeenkomst werd ons gevraagd een zoetsappig erotisch verhaal te schrijven. In mijn bescheiden optiek is dat niet een genre dat mij erg ligt. Het erotische... 'alla', maar het zoetsappige beduidend minder. Ziehier mijn poging. Het verhaal is enigszins op een gebeurtenis in mijn vriendenkring gebaseerd. Een vriendin, die terminaal ziek is, werd vlak voor Kerst nota bene door haar vriend verrast met de mededeling dat hij hun relatie niet wenste voort te zetten. De dag ervoor had hij haar nog gouden bergen beloofd. Ik kan er met mijn beperkte intelligentie en ongetwijfeld bekrompen geest niet bij dat iemand zoiets flikt. Ik vond het een vorm van overlopen.

Overlopen

Een sluipschutter heeft Bart in zijn rug weten te raken. Verlamd vanaf zijn middel is de VN-militair naar Nederland terugvlogen om geopereerd te worden. De artsen kunnen echter niets meer voor hem betekenen, hij zal voor de rest van zijn leven grotendeels verlamd blijven. Zijn vriendin, Enitah,
is bijna niet van zijn zijde geweken sinds hij bij het militaire revalidatiecentrum is binnengebracht.
De verpleegkundigen moeten haar ’s avonds na het avondmaal echt wegsturen, anders zou ze ook de nacht nog naast haar mannetje doorbrengen. Enkele weken na zijn verwondingen opgelopen te hebben wordt het Bart duidelijk dat zijn beste vriend ook permanent dienstweigert.

“Hij doet het niet meer, schatje. Nooit meer.”
Met een brok ik mijn keel vertel ik mijn meisje indirect dat we nooit meer zullen neuken.
“De zenuwbanen die voor een stijve moeten zorgen zijn door de kogel doorsneden.”
“Zeg dat nou niet, Bart. Je weet maar nooit. Misschien is het gewoon allemaal stress.”
Ik snap dat ze me niet neerslachtiger wil maken dan ik al ben, maar er zit echt geen gevoel meer in.
“Ik kan erin knijpen tot mijn vingers zeer doen, maar mijn pik voelt er geen moer van,” vul ik aan.
“Misschien weet ik er wat op,” zegt Enitah opgewekt en loopt bij mijn bed vandaan de zaal uit.
Even later komt ze terug met Roy aan haar zijde. Roy, een beer van een vent met zo’n donkere huidskleur dat het wit van zijn ziekenhuisuniform er oogverblindend bij afsteekt, is een van de verplegers.
“Dus jullie willen even samenzijn? Gaan we regelen, man,” bromt hij met zijn zware stem.
Ik weet van niks, maar snap nu dat wat Enitah geregeld heeft. Hij haalt mijn bed van de rem en rijdt mij, met Enitah in onze kielzog, naar een kamertje verderop in de gang waar we even ongestoord samen kunnen zijn. Zodra ik met bed en al op mijn plek sta laat Roy ons alleen. Enitah volgt hem even de gang op maar komt niet veel later weer binnen.
“Ik heb even zeker gesteld dat hij het eerste uur niet komt controleren of alles wel goed gaat met jou. En kijk, we kunnen de deur vanbinnen op slot doen.”
Met de mooiste lach op haar gezicht draait ze een knop in de deur om die ons volledige privacy zal geven. Ik brand van verlangen om haar in mijn armen te nemen en uitgebreid te zoenen, maar mijn geduld wordt eerst nog op de proef gesteld. En hoe!
Terwijl Enitah het liedje van de Pink Panther neuriet begint ze zich uit te kleden. Uit te kleden??
Nee! Te strippen!! Alsof ze het al jaren geoefend en in de praktijk heeft gebracht. Hoewel mijn hartslag voelbaar toeneemt, blijft mijn pik er letterlijk onbewogen onder. Als Enitah even later nog slechts gekleed gaat in een sexy lingeriesetje slaat ze de dekens open en kijkt verwachtingsvol in mijn kruis.
Bedenkelijk kijkt ze mij vervolgens aan en zegt: “Wat is dat voor slangetje dat er uit je vriendje steekt?”
“Oh, dat zal wel het katheter slangetje zijn,” zeg ik zo gewoon mogelijk, “… ik wilde je nog waarschuwen.”
“Klim eens op bed, want ik wil een zoen van je hebben,” zeg ik er achteraan.
Enitah slaat met een frons op haar voorhoofd de dekens weer dicht en klautert op bed.
Voorzichtig komt ze bovenop me liggen, steeds vragend of ze mij geen pijn doet. Ik ontken het. Het is juist heerlijk om haar gewicht op mijn borst te voelen, haar geur in mijn neus te ruiken, haar tong in mijn mond te proeven en haar stem in mijn oor te horen.
Gulzig neem ik alle sensaties in mij op, als een dorstige in de woestijn. Dat denkbeeld krijgt nog meer gestalte als ze haar slipje uitdoet en haar glinsterende kutje vlak voor mijn mond houdt. Ik laaf mij aan haar schedevocht dat druppelsgewijs naar buiten sijpelt. Enitah pakt mijn handen en brengt ze naar haar borsten. Onder de kanten stof van haar bh’tje vinden mijn vingers haar tepels. Ze staan stram als een soldaat tijdens het ochtendappèl. Het is alsof ik de knoppen van een inwendige kraan bedien want hoe meer ik met haar tepels speel des te meer vocht er uit haar kutje stroomt. Zo af en toe lik ik haar clitje even, waarop Enitah korte kreuntjes uit. Mijn handen verplaats ik naar haar billen.
“Kom hier jij,” grom ik terwijl ik haar onderlijf nog dichter tegen mijn gezicht druk. Ik zie nog net hoe ze met twee handen de stang boven het bed vastgrijpt voordat ik mij op haar lekkere kutje concentreer. De eerste schokjes trekken al snel door haar onderlijf als ik afwisselend met het puntje van mijn tong met haar genotsknopje speel en dan weer eens haar schaamlippen in mijn mond zuig en er zachtjes op bijt. Enitah kreunt en steunt van genot. Ik lik, speel, knabbel en geniet. Haar adem-haling wordt gaandeweg sneller tot haar hoogtepunt losbarst. Met een stokkende adem duikelt ze erin. Haar bekken kantelt zo krachtig naar voren dat haar schaambeen mij vol op mijn neus raakt en de tranen in mijn ogen schieten. Het is het allemaal waard om mijn meisje zo lekker klaar te laten komen. Pas als ze uit gehijgd is laat ze de stang weer los en zakt onderuit tot haar bekken ter hoogte van het mijne is. We zoenen en Enitah proeft haar eigen vocht.
“Dat was geil,” verzucht ze, “en doet me verlangen naar meer.”
In stilte genieten we even na van onze vrijpartij in het aparte kamertje, ergens in de gang van een militair revalidatiecentrum. Opeens komt ze overeind en geeft me nog een snelle kus. Dan stapt ze van het bed af. Verliefd kijk ik haar woordeloos aan terwijl ze haar kleding weer aantrekt. Als ze alles aan heeft getrokken steekt ze een wijsvinger in de lucht en zegt: “Momentje lieverd, even iets controleren.”
Joost mag weten wat ze nu weer wil uitspoken, maar ik knik bevestigend terwijl een brede lach mijn gezicht siert. Enitah draait de deur van het slot en gaat de gang op, mij tevreden achterlatend.
Het duurt best lang voor ze terugkomt. Net als ik mij serieus zorgen begin te maken over haar lange afwezigheid gaat de kamerdeur weer open. Enitah steekt haar hoofd om de deur en zegt: “Zeg Bart, ik ben er net achter gekomen dat die van Roy het wèl doet. En hoe zeg! Ik wens je nog een goed herstel. Doei hè!”

Waar zijn wij nou helemaal mee bezig? -- Thewa 19.

Ik was nog maar net -noodgedwongen èn tijdelijk- bij mijn schoonouders ingetrokken toen ik op een nacht niet kon slapen van de warmte. Of was het misschien de stress van de inmiddels hoog opgelopen ruzie met vrouwlief? Hoe dan ook, ik besloot uit bed te stappen en op het balkon af te koelen. Het was een voor Nederlandse begrippen erg warme dag geweest. Ik had geen idee of mijn schoonouders al sliepen, dus zocht ik -zonder het licht aan te doen- stilletjes de weg naar het balkon. Eenmaal daar aangekomen genoot ik, slechts gekleed in mijn onderbroek, van de nachtelijke buitentemperatuur. Tevreden met mijn keuze om het balkon te verkiezen boven de warmte van de logeerkamer nam ik plaats op een klapstoeltje en liet mijn ogen door de omgeving dwalen.

Mijn blik kruiste één van de weinige nog verlichte woonkamers in de flat tegenover die van mijn schoonouders. Twee vrouwenfiguren stonden in de kamer. Ik zou toch zweren dat ze beiden òf een bikini aanhadden òf iets van lingerie, meer niet. Onmiddellijk was mijn aandacht getrokken uiteraard. Niet dat ik een voyeur ben, maar vrouwen aanschouwen die schaars gekleed gaan verafschuw ik daarentegen ook bepaald niet. Eigenlijk wilde ik weer naar binnen lopen en de verrekijker van mijn schoonvader uit het ladekastje pakken, maar de kans dat ik een van hen daarbij mogelijk wakker zou maken weerhield mij ervan. Hoewel ik dus, gegeven de afstand tussen beide flatgebouwen, geen superscherp beeld van de vrouwen had, kon ik zien dat de ene iets op de huid van de ander smeerde. Mijn vermoeden was dat de dames rijkelijk van de zon genoten hadden vandaag en nu hun huid aan het verzorgen waren. De ene legde haar gestrekte arm op de schouder van de ander, die vervolgens de arm insmeerde. Het ene lichaamsdeel na het andere volgde. Ook haar borsten mochten van de weldadige aftersun crème proeven, want haar bh’tje werd uitgetrokken, zag ik. Ik stelde mij voor hoe haar tepels hard werden onder de aanraking van haar vriendin. Of zou het haar zus zijn? Geen idee.
Mijn pik maakte het niet uit wat de twee vrouwen voor een relatie hadden, hij steigerde sowieso van al dat visuele genot.
Ik stond op en keek achterom door het spiegelende raam de woonkamer in, maar zag gelukkig geen gestalte van één van beide schoonouders staan. Overtuigd dat de vrouwen aan de overkant helemaal opgingen in wat zij aan het doen waren liet ik de band van mijn onderbroek zakken en nam mijn stijve in mijn hand. Het wond mij toch wel op om de vrouwen stiekem te begluren. Die opwinding werd nog een stapje groter toen ik zag hoe zij elkaar omhelsden en zoenden. Beiden hadden inmiddels geen enkel kledingstuk meer aan hun lijf en ik zag hoe de een de ander achterover op de bank duwde, voor haar op de grond knielde om vervolgens haar hoofd in de schaamstreek van haar partner te begraven.
Ik keek als het ware naar een stomme film, maar dan wel in kleur en behoorlijk pornografisch.
De vrouw die geknield had gezeten liep plots de kamer uit, om even later terug te komen met een doos of koffertje. Ze haalde er twee dildo’s of vibrators uit en hield die achter haar rug. De zittende vrouw wees naar de staande vrouw die vervolgens liet zien op welk van de hulpstukken haar keuze blijkbaar was gevallen. De vrouw op de bank begroef lachend haar gezicht korte tijd in haar handen. Dat ze beiden grote schik hadden was overduidelijk te zien. Met een grijns op mijn gezicht en mijn pik nog steeds in mijn hand keek ik toe hoe het speeltje in de mond van de zittende vrouw werd gestoken en daarna, ongetwijfeld lekker nat van haar speeksel, in haar kutje.
Terwijl die kunstlul in en uit haar kutje werd gehaald trok ik mijzelf af. Dat ik buiten stond, op een balkon op vijfhoog, interesseerde me geen bal. Mijn uitzicht was geil, spannend en opwindend tegelijk. Af en toe dook de vrouw die de speeltjes had gepakt met haar hoofd in het kruis van de zittende vrouw en likte ongetwijfeld even lekker aan diens klitje. Ik kon zelfs zien hoe de extase toenam bij de vrouw op de bank, die op een gegeven moment haar benen optrok en haar handen net onder haar knieën plaatste om zo haar benen te steunen. Het leek erop dat ze ieder moment klaar zou komen en ik wilde samen met haar mijn hoogtepunt bereiken. Toch was ze me voor.
Ze gooide haar hoofd achterover, maakte een holle rug en schokte een tel later met haar hele lichaam. Toen ze uit geschokt was kroop de andere vrouw bij haar op de bank en zoenden ze elkaar lange tijd hartstochtelijk.
Inwendig had ik de pest in dat ik nog niet klaargekomen was. Stilletjes hoopte ik dat de vrouwen van plek zouden wisselen en nu de andere vrouw haar genot mocht halen. Minuten gingen voorbij en mijn pik begon al wat slap te worden toen mijn stille wens in vervulling leek te gaan.
Toen bedacht ik mij dat als ik tòch de verrekijker erbij zou pakken, ik alles beter zou kunnen zien. Daarbij zou ik er gemakkelijker, lekkerder, bij klaar kunnen komen. Ik fatsoeneerde mijn enige kledingstuk en sloop weer naar binnen. Met het hart kloppend in mijn keel vond ik de verrekijker op de plek waar ik hem verwachtte. Toch wel fijn als je een beetje weet waar je schoonouders hun spulletjes bewaren. Opgelucht niemand wakker gemaakt te hebben stond ik even later, gewapend met verrekijker, weer op het balkon. Het beeld was in één woord super! Het was net of ik bij de dames in de kamer stond. Hun vrijpartij was in de tussentijd onverminderd doorgegaan, zag ik. Hierdoor stond mijn pik meteen weer in het gelid. Om het beeld stabiel te houden boog ik iets naar voren tot de ellenboog van mijn linkerarm op de balustrade rustte. Toen kon ik alles nòg beter zien. De verrekijker hield ik in mijn linkerhand, met mijn rechterhand trok ik mij af. Dankzij deze geweldige kijker kon ik zelfs onderscheiden dat een van hen een prachtige tatoeage op haar bovenarm droeg. Mijn mond viel open van verbazing toen ik niet alleen de tatoeage herkende, maar ook het gezicht van mijn vrouw in beeld kreeg.

Er kwam een hartgrondige, luide vloek uit mijn mond! Ik stond mij verdorie af te trekken tijdens het begluren van mijn eigen vrouw die vreemdging met een andere… vrouw! Een paar harde tikken op het raam naast mij haalde mij met een schok terug in de realiteit. Mijn schoonmoeder stond, met de krullers in haar haar, schouderophalend en hoofdschuddend aan de andere kant van het glas en vroeg zich duidelijk af waar ik in hemelsnaam mee bezig was…

© Thislexy, 2017.